Bir ağır yorgunluk var nicedir bedenimde,
Vuruyor hep aynı yerden her seferinde,
Çoğaldı ağrılar artık etimde kemiğimde,
Uzaktan uzağa bakmaya gözüm kesmiyor,

Dermansız yaralar çok çabuk azıyor,
İnsan oğlu dersen bir birine mezar kazıyor,
Hayat tercümesi çok uzun zaman alıyor,
Bu bozuk zamanda kalmaya gözüm kesmiyor,

Özü sözü belli olmayan insan nesli çoğaldı,
Köyde kasaba şehirde  dersen yaşlı  azaldı,
Mescid cami dersen çok ama giden azaldı,
Bu bozuk zamanda kalmaya gözüm kesmiyor,

Akraba hısım dersen birbirinden haber almıyor,
Kapılar kapalı kaldı zile basıp çalan olmuyor,
Ananın babanın hatrını soran olmuyor,
Bu bozuk zamanda kalmaya gözüm kesmiyor,

Doğrunun dürüstün bu dünyada yüzü gülmüyor,
Gamdan kederden birgün olsun sefa sürmüyor,
Garibin yoksulun ocağındaki ateş sönmüyor,
Bu buzuk zamanda kalmaya gözüm kesmiyor,

Köyde obada şehirde ahkam kesenler,
Garibin fukaranin hakkını yeyip gezenler,
Milliyetçi’yim deyip orda burda gezenler,
Bu bozuk zamanda kalmaya gözüm kesmiyor,
Mehmet KOCAKAYA