Ne yaşamakta ne gülmekte var hevesim,
Hangi yana dönsem kesilir nefesim,
Harabeden beter oldu gönül kafesim,
Ne yaşamakta ne gülmekte var hevesi,

Anlamadan dinlemeden kırdılar hatırım,
Yazsam almaz yazdığım iki satırım,
Viraneye dönmüş gönül dağımın,
Ne yaşamakta ne gülmekte var hevesi,

Tüketiyor beni hayat ile savaşım,
Gücüm kalmadı artık gözümde yaşım,
Viraneye dönmüş işte gönül bağımın,
Ne yaşamakta ne gülmekte var hevesi,

Yüz yıllık çınar gibi dökülür yaprağın,
Ne dostun arar sorar nede ahbabın,
İstemem gayrı boş kalsın mezarım,
Ne yaşamakta ne gülmekte var hevesi,

Solmuş gülleri bir bir gönül bahçemin,
Kuru topraklara hergün yüzüm sürerim,
Yeşil gubbe gözüktü ölüm beklerim,
Ne yaşamakta ne gülmekte var hevesi,

Küçüktüm anlamazdım mutluydu benimde ezelim,
Şimdi kurudum ipliğe döndüm çıktı gazelim,
Almakta güçlük çeker oldum veremem nefesim,
Ne yaşamakta ne gülmekte kaldı hevesim,

(ACEMİ YORUM)
MEHMET KOCAKAYA