BOŞ BAŞAK

İçi boş başak gibi dik tutarsın başını
Topraktan değil midir hamurun insanoğlu
Güzel ahlakla donat insanlık kumaşını
Pişerek şekil alır çamurun insanoğlu

Kubarıp böbürlenme ölümlüsün nihayet
Şükür çıksın dilinden ne bu isyan şikayet
İtibar kazanırsın ilim görürsen şayet
İşlenmişi elmastır kömürün insanoğlu

Kendini devrilmeyen ulu çınar sanırsın
Tecrübe nacağıyla gün gelir budanırsın
Bir kurt düşer özüne halinden utanırsın
Maskarası olur kurt çomarın insanoğlu

Ziynetidir insanın edep ile hayası
Yassıya kalmaz çıkar yalancının riyası
Karartamaz hiç bir güç Hakk’dan ise ziyası
Gördün mü söndüğünü kamerin insanoğlu

Bil ki gaflet perdesi inmiş ise gözüne
Yağmur yağdı sanırsın tükürseler yüzüne
Dikiş tutturamazsın laçkalaşmış bezine
Çatlamış ise arın damarın insanoğlu

Can gözü yetmez asla güneşi görmek için
Aşk ile yanmak gerek kemâle ermek için
Kaç örs yedi kim bilir bir şekle girmek için
Ateştir terbiyesi demirin insanoğlu

Yılan gibi dilinden hep zehir akıyorsa
Pak görünen ellerin daim kan kokuyorsa
Her sözün kurşun gibi mazlumu yakıyorsa
Haramdır kazandığın tomarın insanoğlu

Harama pervasızca helâl kazanç diyorsan
Vicdanın sızlamadan kul hakkını yiyorsan
Kirlisin hak önüne zorbalığı dayarsan
Temiz çıksa da beyin emarın insanoğlu

Hazine denizinde zengin atarken kulaç
Kendisi lüks içinde fakir ekmeğe muhtaç
Nurgül’üm bu yaraya tabiplerde yok ilaç
Nerede adaleti Ömer’in insanoğlu

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ