gönül dağıma karlar yağdı, ocağım söndü sensiz
zemheride bırakıp gittin nedense anlamadım
oysa çok sevmiştin ben seni ta yürekten
mavi güller sermiştim gelip geçtiğin yollara
lavantalar dikmiştim bahçeme sen koksun diye
şimdi ocağım tütmez, çayım demlenmez oldu
yokluğuna benliğim, ruhum kaybolup gitti
boynu bükük çocuklar gibiyim asi sokaklarda
bazen berduş ayyaşlar durumuna düşürdün beni...

benim bir kinim, nefretim, bedduam yoktur sana
gidişine dertli dertli yaşlar döktüm sadece
geri dönmene Tanrı’dan dileklerde bulundum
her vaktin namazında ne dualar ettim
gün batımlarında müjdeli yarını bekledim
ak güvercinlerle selamlar, sevgiler yolladım
gecelerin yalnızlığında ela gözlerinde demlendim
kapımın ziline vurulduğunda sen sandım
umutlarım boşa çıkınca kapı önünde yığılıp kaldım...

Kaç mevsim geçti, kaç baharda bekledim seni bilsen
her zorluğa göğüs gerdim, sabrettim
derviş misali tefekküre daldım, boyun büktüm
gel, gel artık kalbimin sancısına ilacım ol
oyuk oyuk yaralarıma aşk neşterini vur ölmeden
üç günlük dünyanın kahrını çekmeye değer miydi
ortalığın vesvesesi ne hallere düşürdü bizi
kem gözlerden uzak kış güneşi alevlendirsin aşkımızı
kalbimizdeki sevda güneşi aydınlatsın gönlümüzü...

Zafer Direniş
...