NİKFERDE SEVMELER

Bizim oranın toprağında
Buğday taneleri dolup olgunlaşınca
Kırlanğıçlar daha da çoğalır,
Başı yazmalı kızlar kavun toplar,
Üzüm bağları da dolup taşardı.

Harman yerinde tatlı çığrışlar yükselirdi.
Yorgun öküzler döven çeker,
Eğer rüzgarın da gönlü olursa,
Tek tek ayrılırdı saplarından taneler.

Kıpkırmızı karpuzlar kendiliğinden ortadan ayrılır,
Kokuları havayı sarardı.
Saman tozuyla karışmış karpuzları
Avuçlarıyla yerdi çocuklar.

Bağ bozumları da bir başka olurdu;
Sepet sepet, sele sele üzümler
Çiğnenir de çinenir...
Önce şıradan sonra da pekmezden,
Arılarla içilirdi.

Esas iş tütündü.
Tütün namustu, herşeydi...
Onun parasıyla okudu
Adam olan adamlar.

İşler azalınca durur muydu gençler!
Dağda ovada uçurtma uçurur,
Sokaklarda kozak oynarlardı.
Köyiçi çoğu zaman bayram yeri gibiydi,
Sabahdan akşama eğlenilirdi...

Bir de yağmur geliverdi mi!
Telaşa bak!
Yağdı mı şiddetli yağardı.
Suyla dolardı sokaklar.
Dağların suları da birleşince
Akarsu gibi olurdu çaylar.
Ne güzel gelirdi uzaktan seslenmeler:
"Çay geldi, çay geldi"

İnsanı bir hoş ederdi
Bizim Nikfer’deki
Sevmeler...

MCİO