0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
534
Okunma
Ben sana hep kendimden verdim.
İçimde ben kalmadı.
Ne gülebiliyorum nede hayatımda gül açtırabiliyorum.
Öyle güzel hayallerim vardı ki,
Yüzümde kocamann bir gülümseme.
Kalbimde hiç bitmeyen bir çarpıntı vardı...
Adın geçince gözlerim ışık saçardı,
Sesini duysam dallarımda bülbül öterdi.
Kendimi unutup sen diye atardı kalbim.
Şimdiyse bahçemde her yer kuru ayaz.
Güllerim solmuş,
mevsimim sonbahar olmuş .
İşte böyle geçerken ömrüm ,
sana ne kattım bilmiyorum ama ,
sen benim yaşama sevincimi çaldın.
5.0
100% (2)
