En derin yaralarla başlar bazen de gülücükler
Gülücüklerim en derin yaralarla inlerken başladı
Uçmayı öğrendim tek başına kanatlarım kırılmışken
Mavi denizlerde boğulurken, nefes almayı öğrendim
Seninle...
Seninle…
Göz yağmurlarımda ıslattım kurumuş umutlarımı
Ölümün son nefesinde yaşadım tekrar tekrar hayatı
Nar-i ateşe tutundum dokundum elimle canımı yakmadı
Engebeli yolları hep hayatın son kavisinde geçtim
Bir umuttun
Seninle...
Seninle…
Düşlerimin uçurumundan düşerken tutundum hayata
Kırılmadım, darılmadım, sitem etmedim kimseye
Kırgınlığım, yorgunluğum, yüksünmüşlüğüm kendime
Yanlış mekânda, yanlış bir sevdada aradım umutları
Seninle...
Seninle...
Kanadı kırık kırlangıç gibi dönemedik tekrar yuvaya
Engeller vardı aramızda aşamadığımız hep var olan
Ne silebildik yaşanmışlıkları, ne başa dönebildik
Ne başladığımız yere gidebildik, ne bir adım yol alabildik
Ne düşman olabildik, ne dost kalabildik
Biz bu sevdayı vesvese ve gururumuza kurban verdik
Seninle...
Seninle...

Ruhumun Ayak İzleri/ Esma Bolat