Bitsin gitsin dediğin günlerin özlemi olur bazen içinde
Bir çocukluk fotoğrafi çıkar tozlu kitapların arasından
Ve o an mazi şerit misali
Seriliverir boylu boyunca önüne
Bir çıtırtı duyarsın kapalı kapıların arkasından sinsice gelen seslerle
Telaş kaplar seni ve
o an yok olursun
Eskiden sesine, varlığına
Katlanamadığın insanları, aileni ararsın yaka paça
Ama geç kaldığını ve artık
yalnız yaşayacağını
İliklerine kadar hissedersin
Belin bükülür sanki bir an için
Boğazın düğüm düğüm oluverir
Özlemek için çok geç dersin kendince
Artık düştüğün yerden
seni kaldıran  ne bir el
ne de bir ses olur
Ağladığında teselli edecek bir omuz olmaz sana anlarsın
Sevdiklerine karşı ördüğün
duvarların altında kalırsın adeta
Arkana bakma sakın
Eğen bakarsan  seni seven insanların
bir daha olmayacağını ve dönmeyeceklerini anlarsın o an ve
İliklerine kadar yalnızlıkla bütünleşirsin
Ve kabul et ki artık yalnızsın
Şimdi kal bir türlü elinden bırakmadığın telefonunla, sanal dünyanla.....
Çıkmak bilmediğin odanla baş başa
İstediğin özgürlük buysa
Al hayatı yaşa doya doya

                                 Şair:Ahsen Nisa DEMİR