BEN OLAYDIM ( ÇİFT AYAK)

Gene dumanlandı bu garip başım
Dere tepe aşan yel ben olaydım
Şu gurbet ellerde yok bir sırdaşım
Didelerden taşan sel ben olaydım

Çok çileler çektim çok dertler gördüm
Tevekkül ipini sabırla ördüm
Şiir külüngüyle dağları deldim
İnledikçe coşan tel ben olaydım

Gam atına binip gezdim dünyayı
Elli yıllık ömrü etmişim zayı
Ne anam babam var ne emmi dayı
Savruldukça düşen kül ben olaydım

Hep mi kara yazar bu alın yazım
Yürek yangısından dinmiyor sızım
Bana ağyar olmuş astarım bezim
Istardaki gövşen çul ben olaydım

Derdimi anlatsam yarılır dağlar
Meyve vermez olur bahçeler bağlar
Dereler kabarır ırmaklar ağlar
Ahu gözden caşan göl ben olaydım

Şu asri zamanda kalmışım geri
Yalnızlık çekerim öteden beri
Gönül arzuluyor eski günleri
Hakikate koşan yol ben olaydım

Kirpiklerim ıslak nemli gözlerim
Ölüp giden insanlığı özlerim
Dertlerimi dua dua gizlerim
Mevlâya ulaşan dil ben olaydım

Davrana da Garip Nurgül davrana
Ayak uyduramaz oldum devrana
Savran olup sevda denen kervana
Aşk odunda pişen kul ben olaydım

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞı

………………………

DOST KALEMLERDEN GELENLER

Neler çektiğimi bilmez nazlı yar
Açmaz çiçeklerim gelmez ilkbahar
Sağımda fırtına solumda rüzgâr
Denizleri deşen sal ben olayım......Şentürk Dursun