"Memleketten ne haber var" diyene,
Akıl almaz işler oluyor deme.!
Alın teri ile helâl yiyene;
Şâkiler arkadan gülüyor deme.!

Haramiler sarmış memleketimi
Çalışanın bilen kim kıymetini
Kötünün anlayan, yok tiynetini
Zayıf yanımızı buluyor deme.!

Âhir zaman oldu, vakit darlaştı,
Firaset kalmadı, gönül körleşti,
Şeytanlar toplandı, düşman birleşti;
Bî’namazlar cuma kılıyor deme.!

Hangi Firavun’dur, kimbilir soyu,
Zemzem de yıkasan değişmez huyu,
Düşmân, gece gündüz eşiyor kuyu;
İçi gafillerle doluyor deme.!

Aramıza yılan gibi sızarlar,
İçimizde bir dost gibi gezerler,
Aramızı nifâk salıp bozarlar;
Bizi pare pare bölüyor deme.!

Anlasana, bunca düşmânlık niye?
Bu milletin dîni İslâm’dır diye,
Ciğeri emânet ettik kediye;
Aç sinekler gibi dalıyor deme.!

Küfür kördür görmez önün ardını,
Parçalamak ister, İslâm yurdunu,
İçinde büyütür, elma kurdunu;
Düşmânı koynunda beliyor deme.!

Biz, bizi vurursak kimler ağlasın,
Arkamızdan kimler kara bağlasın
Yaramızı hangi ateş dağlasın;
Analar saçını yoluyor deme.!

Gençliğin aklını çelip dururlar,
Nefsine hoş gelen şeyler bulurlar,
Müslümânı can evinden vururlar;
Mâneviyât hasta, ölüyor deme.!

Sus Nûrfânî, deme sakın hâlimi,
Senden başka kimse tutmaz elimi
Has bahçemin diken sardı gülünü;
Umut çiçeklerim soluyor deme.!

Nûriye Akyol
2/4/2023