Görmek istediğini görür toplumun çoğu.
Kırılana pek bakmaz, zaman "kullan at" çağı.
Ucundan koparırsa, yer koskoca bir dağı.
Anladım ki bir ömür, sağılmışım vesselam.
Ben bu devrin insanı, değilmişim vesselam.

Nereye çevirdiysem, bakışımı yönümü.
Menfaatçi takımı, geldi kesti önümü.
Mumla arattırdılar, tarihimi dünümü.
Manzara karşısında, dağılmışım vesselam.
Ben bu devrin insanı, değilmişim vesselam.

Yayımdan çıkan oklar, hedefini bulmadı.
Ne kadar anlatsam da anlayanım olmadı.
Ben koydukça hep aldı, boşluklar hiç dolmadı.
Sonunda bir köşeye, yığılmışım vesselam.
Ben bu devrin insanı, değilmişim vesselam.

Paylaştıkça elimde, avucumda ne varsa.
Haz verirdi hep bana, verdiğime değerse.
Tükenen itibarmış, mal değilmiş meğerse.
Dünyanın cennetinden, koğulmuşum vesselam.
Ben bu devrin insanı, değilmişim vesselam.
(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)