Hani cana can veren, huzur gözlerin vardı
Yalan mı oldu şimdi, bakmıyor camdan artık.
Issız kalan bahçemde, yabani güller sardı
Hazan mı mevsiminde, kokmuyor gülün artık.


Hüzünlü bakışların, nazarındayım bugün
Kalem dertli, ben dertli, acılar oldu yığın
Gelmez geceme düşü, söndü yıldızı göğün
Şimşeklerde parlayıp, çakmıyor kalbe artık.



Neşter vurmuş ellerde, bahtı karalardayım
Zalimmiş duygularda, bilmem nerelerdeyim?
Yıkılmış her yanımda, tahtı viranlardayım
Vuslatın yollarında, dökmüyor yaşta artık.



Ölüyorum burada, geldi benimde sonum
Çaresiz şu halimde, yanıyor sana canım
Ateşler har olmuşta, tütmüyor ki imanım
Sevginde günah oldu; çıkmıyor huyda artık.



Gördüm de elif olmuş, servidir onun boyu
Cennetinden içtiğim, Kevser’de bize suyu
Kaderime eşilen, var derinde bir kuyu
Düşsem diyorum amma, çekmiyor ayak artık…

Dostlardan

Dayanacak bir yer yok güvenerek arkamı
Yüce Mevlâ’m giydirsin rahmetiyle hırkamı
Yapışınca bir türlü bırakmıyor yakamı
Bildiğin zâlim felek, bıkmıyor benden artık
________ Türkmenoğlu (Şükrü Atay)


Dünyaya gelen göçer demiş ya Yunus Emre
Bir bir şerbetin içtik; gördük kaç bahar, cemre
Bu bir köprüydü geçtik; cahil derdi bir kemre
İçim sevelim derken; yıkmıyor gönlüm artık…Mesut TÜTÜNCÜLER


21/11/2023 Antakya (Mazinin Günlüğü)