Beş param yoktu
Ellerin cebimde dulaştım durdum
Sahilden renkli taşlar topladım
Martılara ıslık çaldım bir süre
Denizde taş sektirdim...
Hiçbir şeyle avunamıyordum
Yüreğimde kısıkıntıyı atamıyordum
İnsan selinin aktığı caddelere daldım
Başım çatlıyacak gibiydi
Ayaklarım titriyordu.
Işıklı vitrinlere burnumu dayadım
Mankenlere hal-hatır sordum
Renk renk giysiler seçtim sana
Birden parasızlığımı ve sensizliğimi hatırladım
Midem başkaldırmış isyan ediyordu
Sigarasızlık başımı döndürüyordu
Bu anlamsız kalabalıkta
Bütün güzel kadınlar biraz sana benziyordu
İçimden ağlamak geliyordu
Bir dost yüz gördüm kalabıkta
Gülerek yaklaşıyordu
Uzun uzun konuştuk
Seni sordu, söyleyemedim gittiğini
Biraz borç istedim...
İki sandviçle karnım doydu
Birde sigara yaktım üstüne
İşte sevdiğim benim için
Sensiz yaşamak buydu...

Bugün bir yelloz gördüm
Önüm sıra kırıtıyordu
Bir gözleri vardı çapkının
Allah inandırsın sanki sen
Seni düşündüm...
Vefasız dudaklarını da
İçim sızladı birden.

Canım sıkıldı durdu bütün gün
Akşama doğru hafiften bir de yağmur başladı
Gökyüzü gürültüyle dövünüyordu
Eve dönmeye korkuyordum
Yağmurda düşünmek zordu
Islanmıştım ölesiye yorgundum
Yorgunluğum yoldan değil,
Serseriyim, düşkünüm
Yokluktan, parasızlıktan hiç değil,
Beni çaresizlik bitirdi
Beni sensizlik yordu...

Emin Barut