seninle bir şiir gecesinde tanışıp
ayak üstü sohbetler etmedik elimizde kadehlerle


ne takım elbisem konuştu
ne senin kırmızı elbise


seninle bir şiir gecesinde tanışıp
ekmek kuyruğunda karşılaşmadık ertesi gün


tanımazdan gelmedik birbirimizi
yer yarıldığı gün


sen kapitalizmin çarkları arasında ezilen fabrika işçisi
bense o çarkın dişlisine çomak arayan beyaz yakalı


kaderci değildik elbet
ama kazacıydık kabul et


nostradamustan kehanet devşiriyorduk sakız arkasındaki maniden
sen parfüm sıkardın fakirliğin üstüne
bense vazgeçemezdim maltepeden


neyse ki aşkından ölüp
yeniden dirilmekten düşmedim köpek öldürene


ne müslüm dinlerdim o zamanlar
ne kulak verirdim sezene


seninle binaların boy attığı yakın çağda tanıştık
yağmura yakalanmış kalçaların yürüyordu kaldırımda


düşlerim sırılsıklam
attığın her adımda