EY YARİM

Varlığınla yokluğunun arasında kayboldum
Güze kalmış yaprak gibi, düşüyorum ey yârim
Vuslatının sırasında hasretinle boğuldum
Güzün açmış güller gibi, üşüyorum ey yârim

Hercai menekşeler, neden öfkeli bakar
Sevda pınar gibi olmuş, kalpten gönüle akar
Aşk ateşi sırdır amma, geçtiği yeri yakar
Güzün açmış güller gibi, üşüyorum ey yârim

Gül’ün dalında ağlayan, bülbül vuslatı bilmez
Gönül gözü kör olanlar, aşkla seveni görmez
Sevilenler ölselerde, kalpten sevgiler ölmez
Güzün açmış güller gibi, üşüyorum ey yârim

Gördüğün her bir düşü, iyiye yormak olmaz
Yüzme bilmeyenler ile, denize dalmak olmaz
Kıymet bilinmeyen yerde, eylenip kalmak olmaz
Güzün açmış güller gibi, üşüyorum ey yârim

Gözümden coşan selleri, gör bak durduramadım
Gönlümün yönünü
senden, geri döndüremedim
Yürekte yanan ateşi, öldüm söndüremedim
Güzün açmış güller gibi, üşüyorum ey yârim

Sen ki olmasaydın eğer yazmazdım şiirleri,
Az bişeycik say girdapda oluşan gel gitler’i
Gelip geçtigin yollllara, döküyorum misleri
Güzün açmış güller gibi, üşüyorum ey yârim

Münire çevik 18.11.2023