DÜŞ ATI

Saçımızdaki karlar birazdan eriyecek
Geçmişe ayna tutup görelim sevdiceğim
Titreyen dizlerimiz bastonsuz yürüyecek
Mazinin kapısından girelim sevdiceğim

Az mı servis bekledik şu karşıki durakta
Otuz yılı devirdik ömür denen sürekte
Yaşlılık gülümseyip el sallarken dorukta
Geçmiş yıllara selam duralım sevdiceğim

Say ki şoför teybine kır beşlik bant yüklüyor
Yüz üç nolu derslikte hatıralar bekliyor
Mahçup bir delikanlı elinde gül saklıyor
Acep kime getirmiş soralım sevdiceğim.

Yere kadar eğilmiş salkım söğüt dalları
Çamlardan görülmüyor yemekhane yolları
Farzet ki geri gelmiş, giden gençlik yılları
Yine pembe hayaller kuralım sevdiceğim

Şu tahta sıralarda vizelere çalıştık
Bazen yarım ekmeği kaç kişiyle bölüştük
Kâh birlikte ağlayıp kâh birlikte gülüştük
Anı çıkınımızı serelim sevdiceğim

Gör ki neler anlatır çayımızın dumanı
Bir rüzgâr gibi geçti tatlı gençlik zamanı
Bilmem kaç cilde sığar sevdamızın romanı
Düş atını maziye sürelim sevdiceğim

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAŞ