Usta!
Ver! Oradan demli bir bardak çay bana,
Çay tabağının kenarına, şeker koyma ama!
Zift gibi! Olsun. Tamam mı? Unutma.
Farkı yok zaten! Hayatımla,
Zift gibi! Çay arasında be! Usta!

Usta!
Şeker koyma demiştim sana,
Yine koymuşsun tabağın kenarına,
Sanırım! Söylemiştim galiba! Az önce sana;
İçimde ki! Yara var ya! Aynı;
Zift gibi! Kara be! Usta!

Usta!
Herkes sevmez benim gibi! Çayı zift kara,
İçemez kimse kömür gibiyse çay simsiyah,
Ne acılar çektim diye! Başlasalar da laflara,
Zift gibi! Diyemezler benim gibi!
İçim de! Böyle katran karası gibi! Kara.

Usta!
Ver! oradan bir bardak çay daha bana,
Bu sefer ki! Çay, Katran karasını aratmasın ama!
Zaten yediğim silleler yeterince yetiyor bana,
Seni seviyorum diyen biri çıktığı gün karşıma;
Söz veriyorum içmeyeceğim bir daha!
Katran karası çay vallaha be! Usta...

Usta!
Şimdi! sen merak ediyorsundur;
Neden? Zift karası çay diye! Çay bana,
Aslında sormakta istiyorsun ama!
Zaten! Söylemeyeceğimi de! Biliyorsun da;
Ne sen sor; Ne ben söyleyeyim;
En iyisi;
Sen getir bana bir katran karası,
Çay daha! Be! Usta!
Getir. Getir. Getir.
Be! Usta...

15.12.2022..02:03..HARUN YENİCE..