Hayat bir solukta akıp giderken gözlerim en karasından
Kilit vurdum dilime anmasın adını sabahlarımdan akşamlarıma
Sönmüş yangınım küllerinin tortusunu
biriktirdim
Yüreğime en derinden kahırlarımla yoğurdum seni.
İçimden atamıyorum nasıl atayım yapışmış sevdan
Yüreğime içimde can gibi seni her unutmak istediğimde
Sevdanın tozlu yollarını aşındıran ayaklarım götürür.
Seni sana dağların köpüklerine karışır bedenim her zerresi.
Alır beni benden sensizliğe gömdüğüm hatıralarım.
Sonra gün batımına takılır gözlerim sahil kenarında.
Yer gök kızıla boyanırken saçlarının rengine çalar güneş.
Ve unutmak isterken seni yine bana hatırlatır.
Kahırlarımla yoğurduğum seni içimden atamıyorum.
Nasıl atayım mavi gözlerinin esirine bürünmüşken.
Cam gibi sonra karanlık sarar etrafı yokluğun gibi her yer karanlık
Tek başına yürürüm aşındırdığım sokakta.
Amansızca çektiğim her nefeste hüzün dolar içime.
Diller susar senli hatıralar fışkırır yüreğimden fısıldarlar.
Seni bana sensiz geçtiğim dar sokaklarda yokluğuna ağlayan
Gözlerim nereye gitsem sana kapalı
Her yol çıkmaz sokakta kayboluyorum.
Seni içimden nasıl atayım damarlarımda bir buruk gülümseme
Sarar çehremi vicdan mahkememde kendimi,
Kendime hesaba çekerken nasıl unutayım seni severken...