Tepearası şiir kitabımdan

Altı yaşındayken ölmüş babası
Dağlanmış yüreği garip babamın
Kalmış iki kardeş bir de anası
Başlamış çilesi garip babamın

Daha on beşinde evlendirmişler
Sen artık bu evde ersin demişler
Omzuna bu ağır yükü vermişler
Gülmemiş hiç yüzü garip babamın

Otuz beş yaşında ölmüş karısı
Katlanmış babamın acısı yası
Beş tane çocukla hayat sancısı
Yüklenmiş dalına garip babamın

Yanında amcası köy köy dolaşır
Sadık bir eş bulmak için çalışır
Sonunda annemi bulup tanışır
Yıl olmuş günleri garip babamın

Anlaşır annemle hemen evlenir
Annem yedi çocuk evladı verir
Çalışır garibim elden ne gelir
Zor geçmiş hayatı garip babamın

Yirmi beş yaşında bir oğlu ölür
Baba yüreğidir yanar kavrulur
Ondan iki öksüz yavru da kalır
Dağlanmış yüreği garip babamın

Babamın vakur bir duruşu vardı
On dört tane nüfus hep eli dardı
Yazmakla bitmiyor çok çile gördü
Bitmemiş çilesi garip babamın

Hayatında gıybet nedir bilmezdi
Her zoru başarır işten yılmazdı
Doğruluğu sever yalan olmazdı
Olmamış yalanı garip babamın

Onun mangal gibi yüreği vardı
Bir yetimi görse gözü dolardı
Bütün köylü ona Sert Ahmet derdi
Namı olmuş adı garip babamın