Al atların sırtında coşan Türk çocukları,
Dünyaya nam salarak, titrettik göğü, yeri.
Özgürlük ve barışa koşan Türk çocukları,
Hepsi Mustafa Kemal Atatürkün askeri.
Yıllarca esarete bilmem nasıl dayandık,
"Uyan ey Millet!" Diyen sözleriyle uyandık.

Çelikten yüreğimiz, hem yufkaydı hem güçlü,
Kınalı Mehmetleri alınlarından öptük,
Yıldızlar celallendi ayaklanırken Haçlı,
Hilalle harmanını kızıl bir bayrak yaptık.
Bağımsızlık uğruna al kanlara boyandık.
"Uyan ey Millet!" Diyen sözleriyle uyandık.

Eşşiz bir gurur ile feciri karşılarken,
Eliflerin kağnısı uyandı gönüllerde.
Yeni şafaklar için yarınları gözlerken,
Serhat türkülerimiz yankılandı dillerde,
Üç günde bir tayınla cephelerde doyandık.
"Uyan ey Millet!" Diyen sözleriyle uyandık.

On yılda yüzlerce yıl aşmadı mı bu Millet?
Seferbelik denince dolar taşar gözümüz.
Onuncu yıl marşıyla coşmadı mı bu Millet?
İstiklalin uğruna vuruldu can özümüz.
Cumhuriyet yüz yıla erene dek sayandık,
"Uyan ey Millet!" Diyen sözleriyle uyandık.

"Ne Mutlu Türküm" yazdık yalçın kayaya, dağa,
Matem tutmadık asla, süremezdi yasımız.
Yaslanı yaslanı da düşüp değdik toprağa,
Ya Allah nidasıyla duyulurken sesimiz,
Şehadet şerbetini düğün günüyle andık,
"Uyan ey Millet!" Diyen sözleriyle uyandık.

Yüz yıllar geçse bile iki iki dört eder.
Atatürk’ün önünde mağlup olduysa kader.
O hem kahraman asker hem de çok büyük lider,
Nice düşman gördük ki başını eğip gider.
İlk hedef Akdenizken, al kefenler giyendik,
"Uyan ey Millet!" Diyen sözleriyle uyandık.

Seksen beş yıl öncesi, saatler duruverdi,
Dokuzu beş geçerken birden karardı afak.
Genç ihtiyar çocugu bir hüzün sarıverdi,
Artık onsuz doğacak derken sabahlar şafak.
Dev gibi orduları, önderliğinde yendik,
"Uyan ey Millet!" Diyen sözleriyle uyandık.

Kul Fikret Cumhuriyet dünyaya örnek iken,
Nasıl anmayız onu, nasıl özlemeyiz ki?
Hesap verecek derken, acımadan kan döken,
Anıttepe yolunu nasıl gözlemeyiz ki?
Yediden yetmişine gidişine çok yandık,
"Uyan ey Millet!" Diyen sözleriyle uyandık.


Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret)