6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2173
Okunma
Rüzgârın serinliğinde
Bir yaprak gibi savruluyordum sanki…
Bedenim kalsa da yerinde ruhum başka âlemlerde,
Herkesten her şeyden uzağım şimdi…
Rüzgâr yavaşlıyor birden
Korkuyorum yine aynı acıları yaşamaktan…
Sonra yeniden esiyor rüzgâr
Bir dağın zirvesindeyim şimdi…
Her şey ayaklarımın altında
Biraz önce kölesi olduğum şehrin kralıyım şimdi…
Ama ruhum var sadece ne yarar bu krallık
Tek amacım güneşe ulaşmak…
Ulaşırsam aydınlanırdı ruhum belki de
İnsanları daha yalın görürdüm temiz ve yalansız….
Belki dönülmez hatalara düşmezdim artık
Pişmanlıklarım olmazdı hayatta
Bir kralda olsam acılarımla baş başa idim yine de
Nereye gitsem yine aynı ben….
Rüzgarmış asıl kral
Esti ve geçti herkes gibi bana da!..
Cevap Yaz