Benim adım kemançora yiğenim
öyle diyorlar bana
Her yerden uzakta yaşıyorum
Bu ormanda her ağaçta çulum var
Bir sürü de adresim var
Bana her yerden ulaşabilirsin.

Ama yinede sen sen ol beni arama
Kaybolursun bu dağlarda yiğenim
Her ağaç birbirine benzer
Uçurumlardan rüzgarlar eser
Sovuğu adamı iflağını keser
Başına bir hal gelir yiğenim.

İnsan bildiği gibi yaşamalı
Kişi özünden kopmamalı
Yoksa nice olur halimiz
Onun için hiç sevmem şehirleri
Duramam, alışamam, kaybolurum
Kalabalık dediğin orman gibi olmalı
Sessizlik hüküm sürmeli
Zaman dediğin şey burda başka
Sadece gün doğar, gün batar o da aşkla.

Bilirsin şehirde bir ekmek çalsan
Seni hapse atarlar
Ama hapiste sana her gün bir ekmek verirler
Medeniyetin kanunu böyledir yiğenim.

Onun için sen, sen ol. bende ben
Herkez yerinde kalsın
Gökyüzü her yerde aynı
Ama altında yaşayanlar farklı
Farklılığımız zenginliğizdir yiğenim
Onun için taşıyoruz bu aklı
Kendine iyi bak yiğenim.