filistin oğulları ve kızları intifada’da
korkusuz ve kahramanca
birer aslan birer özgürlük kartalları

bir anne
şehri terk etmedi
kalmak istedi
bir anne yavrusuna baktı

anlık
derin bir sessizlik çökmüştü

çocuğun yüzündeki sessizlik bir başkaydı
teni soldu buz tutuldu acı acı ürperdi
ruhu ölümün dokunamadığı yerdeydi

uzun siyah elbisesi paramparcaydı
nazar boncuğu ve tesbih yere düştü
yavaş bir muhasebeyle zaman durdu
beyaz tozlar bulutlara karıştı

cesetler şarkı söylemeye başladı
anneler ve çocukları için bir dua bir ağıt

bir baba oğlunun ölüm haberini
bir cuma sonrası aldı

derin derin baktı acılarını getirenlere
son kez elini tutmak istedi
eli elinden kaydığını hissetti
bu sonsuz acıyı unutmak için
bir gün zaferin tesellisi yeterli olur mu



bir baba kameralara bakmadı
ölümü hikayeler gibi anlatıyorlardı
hikaye kadar masum ve sıradan

masumluk bu mu

sadece haykırdı yeniden buluşacağız
bir gün hepimiz buluşacağız intifada’da
şehrin etrafındaki duvarları ezerek
ölüme inat her zaman ve son kez….