Kalp eşdeğerinin beşiğindeki tebessüm lâli
Oysa ki unutmak ki
En şerefli davanın ilk meali
Ben ki şu Cihana sığmayacak küçük cüsseli
Yok mudur sanırsın kalbin sıradağlar gibi
Şu vuslat gelmez selamlar kurur dün gibi
Geçmişte kalmaktır aptal benliğimin ilk alâmeti
Sen unuttun belki
Ama hayatın şimdi başladı ama sen görmez idin
Bir uzaktı sana ve öyle kalmalı idi
Her inançta gözleri yasaklı idi
O yüzden gelirdi başına her Âlâmet-i faika idi
Sen onu sevmekten çok saygı besledin
Bir gün gözlerinde görmedin kötü tebessümü
Kırıldın, yıkıldın ama en çok onun sözleri
Silkeledi ve kendine getirdi
Bir teşekkür az gelirdi belki
Çünkü insan olarak tek o sana saygı duymayı bildi
O vakur bakışların can çekişir bilirim
Hayatın her sillesi seni yine diriltti
Şimdi kalk ve kendine sor:-"Hayâllerini ve hayatını kurma zamanın gelmedi mi?"