Acı içindeyim
Ve ruhum henüz diri
Rüzgarların parçalanmış paltosunu
Sarıyorum sızılarıma
Kırmızı kalır yaramın dudakları
Sayıklıyorum..
Ben ölürsem bir geçmiş ölür
Diren diyorum kendime
Daha nice yoksul kışlara
Güneş olur avuçlarım
Ve sokak çocukları ellerini soluğumda ısıtırlar
Diren ne olur


Sayıklıyorum yine
Tüm görüntüler
Limana yaklaşıp uzaklaşan gemiler gibi
Tedirgin bir dişi güvercin çağrısı duyuyorum
Kanat çırparak yayar kaygısını hayatın
Canım acıyor anne!
Tutsam kanatlarından güvercinlerin
Gitsem Işığın içime sızdığı yere
Yine de diren diyorum kendime
Kalemim kıta Afrika’sının siyahı olur
Mısralarım tüm ötekilerin bayrağı...



Ben ölürsem düşler ölür
İnsan belleğinin ulaşamadığı düşler ülkesi
Ama canım acıyor anne!
Diren dedi..
Zarif ellerini ve güzel kokusunu boynuma sararak
Ve kan çarpar o zaman şakaklarda
Büyülenir boynumda bir gerdanlık gibi
Sımsıkı birleşir ve haykırır:
Diren!




Düşen bir yaprak görürsen
Kaldır başını!
Bak tüm pencerelerden dışarıya
Doldur avuçlarına
Sarıdan kırmızıya
bir tablo gibi uzanan yaprakları
Diren ne olur
Sonbaharım hiç öksüz kalmadı
Biliyor musun


Hayat ayırır sevenleri,
Usulca, ses çıkarmadan.
Ve güneş siler, kumdaki
Ayak izlerini
Keşfet
Henüz keşfedilmemiş bir sevgiyi
Kimsenin dokunamayacağı
Mahsumiyeti ve gücü