ey yüreğimin şemi, ruhsarı...
ruhumun nazdar mihmanı
al giydir, yandır beni kendine
har yeri can-ı tenim
harmanlansada küllerim
bir ihtimaldir aşığı yaşatan
bir ihtimal ki ömre musallat

bazen, arafta kalmaktır sevda dediğin
sancıyla dağlanırken yürek
yokluğunun uçurumuna düşen özlemle
avuç içine kundaklanmış dualar
titrek dudaklarımda aminlenir
aminlenir de...
kan damlatır didelerim şehadet secdelerime

haşa...
seni tevsir etmek haddim değil
vardır bir bildiğin, vardır elbet
aşka iman edenin yüküdür hasretlik
kanmaktır, yanılmaktır çoğunlukla
ama en çok da...
acısını çiğnemeden yutmaktır

El-Hayy, El-Kayyum...
gül derenin ellerinde yüzülür tenim
düğümlenmiş boğazıma nefesim
jilet atılmış dil kesiği gözleri
salmış muştularını içime
paslı bir bıçağın sırtında
öylece dolanıyor benliğim

ey gönlümün şeni, gülşeni...
kazası ezelden mübarek
sorgusuz bir teslimiyette
sana giriftar, sana narı pareyim
ahh... gönlümün dar gardiyanı
bakışların yüreğimde volta atarken
bırak da düşeyim gamzelerine