Vefasız duygularla, uzaklardan bakanlar,
Edep uğramaz size, kalmamış ulvi değer.
Yılda bir defa olsun, gönlü sevgi dolanlar,
Vefasız duygulardan, pişman olmuşlar meğer.

Asrın hastalığı bu... yenik düştü kibrine,
Ruhlar hortlamış sanki, iblis girmiş içine.
Duygular yerde gezer, vicdan düşmüş kabrine,
İfritten bir hayatı, cennet gibi zanneder!

Haya, edep kalmamış, yüzsüzlük var heryerde
Sevgi, saygı, hürmetten! eser yok sinelerde,
Zihinler hep bulanık, duygularda bir perde,
Vefa yok yüreklerde, harap olmuş emeller.

Kibir, sarmış kalpleri, tevazu yok alemde,
İlim, irfan, silinmiş gönülden... bir kalemde!
Sabır kalmamış kimsede... kederde, elemde,
Gönülde sadakat yok, kalpler taşlaşmış meğer.

Riyakarlık zirvede, gösteriş var heryerde,
Haset ve kıskançlık akıyor, cahil yüzlerde.
Kin kusan nadanlar var.. Her sokakta, heryerde,
Cehâlet dağlar aşar, maarif yoksa eğer.

Yalan sarmış etrafı, dilde, gözde cinayet,
Zihinlere sığmıyor, yapılan bu ihanet!
Ahde vefa, sadakat, şimdi kime emanet!
Ne edep var, ne haya, boşa gitti emekler.

Herşey tersine dönmüş, millette bir atalet,
Hırsıza kasa emanet, soysuza adalet,
Yol geçen han’a döndü, içimizdeki halet,
Ne gelenler gidiyor, ne de gelir, gidenler.

Akıllar, alabora.. kibrin denizlerinde,
Vicdan, tefessuh etmiş, cinnet derelerinde,
Ruh, zulmette boğulmuş, zulmetse çok derinde,
Gören kalp! gönüllerde, vicdanlarda hisseder.

Kalpte kalan! ne irfan, ne de temiz vicdandır,
Başa gelen belalar, musibetler bundandır,
İnsandaki fazilet, Allah korkusundandır,
Çekilen her ızdırap, haksız kazançmış meğer.

Bilmem ki ne diyeyim, vefa yok, insanlarda,
Duygular savrulurken, kalırız hazanlarda,
Yürekler kan kusuyor, hüzün dolu anlarda,
Yeni bir dünya kurmak, her ızdıraba değer.

...andelip...