Kalemim Yazdığı Yeri Yakar;
Kağıtlar Dayanmaz Duygulara.
Gözyaşı Söndürür Yaktığı Yeri,
Bulamadım Hayatı Hayalimdeki.

Yazınca Duygular Nükseder ;
Acılar Körüklenir.
Sen Söylemesen Bile Derdini,
Gözlerin Seni Ele Verir..

Düşüncelerimin Düğmeleri Tek Tek Sökülür,
Hülyalı Bakışlar Başlar Duvara Karşı.
Olamassın Hiç Bir Tabut;
Mezar Taşı Bile Sana Karşı!

Güneşe Baktığın Zaman Parlamaz Senin İçin;
"Karamsarlık" İşlemiştir Ruhuna,
Hangi İnsan Yanmaz ki,
Nice Dertler Uğruna.

Nefes Aldığın Zaman Boğulursun,
Husumet Beslersin Kendine Karşı.
Biçare Olma Bütünüyle,
Başarabilirsin; Yık Karşındaki Duvarı.

Ellerine Bakma,Yumrukla Olmaz.
Kafanın İçindeki Altın Madenini İşle.
Aklının Raylarından Çare Treni Geçsin,
Bin İşte Yolun Sonuna Varırsın Sen Bu Gidişle.

Zifiri Karanlık İçinde;
Göremediğin Bir Işık Hüzmesi,
Sana Deva Olacak,
Durma, Koş Hadi!

Çarenin Özkütlesi Çöktü Tabana;
Hiç Bu Gözle Bakmamıştın Bu Yola.
Kendinle Savaştın Bu Dünyada,
Hangi Tarafta Cephe Aldın?
Meçhul Geldi Bu Soru Sana da.

Tamda Ulaştın Demiştim,
Kahrolası Bir Uçurum;
Seni Öylesine Çekiyor ki,
İçinde Melankoli Denizi.

Sen Boğuluyorsun O Denizde,
Nikotin İçindeki Kalpler Gibi,
Kusura Bakma İçimdeki Ben;
Kurtaramam Artık Seni.





FURKAN TOPAL