2
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
704
Okunma
Bir yer bulup kendime,
Kanamak uğruna köklerimden,
Yaşamın en acı sıcağına dileniyorum.
Bilemiyorum,
Vebanın hangi türü bulaşmıştır satırlara?
Bir lekeden fazlasını doğururken sayfalar,
Kurur imzalar,
Kitâbelerin cesede dönmüş alınlarında.
Şimdi,
Bir sır veriyorum,
Bedeni henüz kavranmış bir kalemden değil,
Güzün keskin pençesi altında yazılmış,
Sararmış o şiirden sesleniyorum.
Gidişlerin sürgün bilindiği ,
Ve fısıltıların serzeniş,
Adını sokak çocuklarının koyduğu diyarlardayım.
Şairlerin üç nokta koyduğu her yer ise vatanım.
Tahmin ettiğinden daha uzak,
Tahmin edemediğinden çok daha yakınım.
Açelyaları uyandırmayacak kadar şeffaf,
Uykularında nöbet bekleyecek kadar saf,
Aksak da olsa,
Parmak ucu her adımım...
5.0
100% (7)
Cevap Yaz