1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
419
Okunma
Oturmuştun yere,
Düşünüp duruyordun,
Hep bir elinde çöp,
Yeri kurcalıyordun.
Başını dirseğine,
Dayamış duruyordun,
Seni hep o merdiven,
Başında buluyordum.
Yüzün hep sapsarı,
Zaten de simsiyahtı,
Bir küçücük çocuktum;
“Acep güneş mi yaktı?..”
Anladım ki sonradan,
Çaresiz hastalıktı.
Karalı Yusuf Ağam,
Kara toprağa yattı.
Eşrefî çok ağlattı.
EKREM GÜRER (1977 YOZGAT)
5.0
100% (3)
Cevap Yaz