Nur-u Dilâra, Muhammed Mustafa(sav)’ya…

Dünyaya gelişinle Mekke nura gark oldu
İnkâr çöplüklerinde zakkumlar bir bir soldu

Şereflendi seninle, kâinat geldi aşka
Nurundan nasiplenen gayri ne ister başka?

Çölleşen yüreklere gül yağmurları yağdı
Kâinatın serveri göklerden rahmet sağdı

Kurtuluş ağacında tutacak dalımsın sen
Küfre karşı panzehir, petekte balımsın sen

Nabzımın atışında seni sayıklar dilim
Getirdiğin nizamı inkâr edemez ilim

Gözyaşıyla suladık bıraktığın gülleri
Adını anar her gün İslam’ın bülbülleri

Suları tutuşturur içimizdeki hasret
İslam’ın ikliminde silinip gitti nefret

Kurşundan daha ağır yüreğimizde hicran
Sen yoksun ya ey Resul, dünya mümine viran

İntizam sürünürken cüce devi yutuyor
Bu çağın vampirleri Hakk’a kafa tutuyor

Sonsuzluk bestesini saklıyordun sesinde
Saadetin tılsımı boy verdi nefesinde

Kalpler katran karası, kör vicdanlar kudurdu
O ki Hakk davasında elif gibi dik durdu

Ayın on dördü gibi karanlıklara doğdun
Mazlumun güldü yüzü, kalbi sevince boğdun

Bu dünya gurbetinde özleminle kavrulduk
Yolundan uzak düştük, uçuruma savrulduk

Sen Medine’ye göçtün biz nereye göçelim?
Nurlu oluklarından ab-ı hayat içelim

Belki dönersin diye gözler ufka kilitli
İslam’ın yarınından inananlar ümitli

Sen yoksun ya ey Nebi gönül hanemiz viran
Mahşerin sıcağında dile bizlere aman

Müebbet çilelere gebedir kırık kalpler
Ayrılık nöbetinde çöker yüreğe keder

Vuslat yok eder ancak yürekteki sızıyı
Kimler silebilir ki alnımızda yazıyı?

Hüzün denizlerinde dalgalara tutulduk
Sığındık gül bahçene, fırtınadan kurtulduk

Esir-i aşkın olduk gönül sensiz tarumar
İklimimde güneş ol, ruhuma gelsin bahar

Ne çok görmek isterdik mübarek didarını
Söndürür gül nefesin cehennemin narını

Gönül göğümüzde ay, yıldızsın gecemize
Sözlerin şafağında nur oldun hecemize

Zikreden kalpte nabız, damarımızda kansın
İlkbahar kadar diri, sen candan özge cansın

Sözlerin sağnağında cevap soru içinde
Yaratılışın sırrı nedende ve niçinde

Rüyalarımıza gir karanlık gecelerde
Nazarımıza engel gözümüzdeki perde

Seccadeler ıslandı gözlerimin neminden
Dilim tutuldu ey Hakk, ayrılık mateminden!..

Yürekteki yangını söndürür teslimiyet
Keyfiyet boşluğunda manasızdır kemiyet

İzinden gidemedik dövün ey kalbim dövün!...
Ahir zaman ümmeti o gül yüzlüyle övün!...

Mum misali yanarken yüreğimin çırası
Nurunla hayat buldu arzla arşın arası

Ey kâinatın nuru erteleme baharı!...
Zulmetin gölgesinde başa taç et neharı

Güzeller güzelinin ruhu sırattan ince
Ümmet karalar giydi göze perde inince

Firakın acısına bu can nasıl dayansın?
Yüzler kızıla inat, gül rengine boyansın

M.NİHAT MALKOÇ
(18 Mart 2009/Trabzon)