Çoktan yitirmişim senli düşümü,
Kalmamış gönlümde, vefa Necmettin.
Rahatı, düzeni bir de eşimi,
Koyup bırakmadı sefa Necmettin.

Sormadım bir olsun, ne oldu yaran.
Bu nasıl dost demiş, yanında duran,
Söyle hele varmı cebinde paran,
Sen yoksun hasretiz keyfe Necmettin.

İçin mi acıdı, gitsen hekime,
Kime içerlendin feryadın kime,
Gelemediğimi , kimseye deme,
Bitmedi bendeki cefa Necmettin.

Yalnız bırakırsa misafir bizi,
İzin verirse kaynanamın kızı,
Biterse annemin evdeki bezi,
Uğrarım akşam bir defa Necmettin.

Kaç gün oldu yokum, günleri saysan,
Kapıyı açıp da , sesimi duysan,
Yoruldum elimden bir alıp koysan,
Elmayı, Armudu rafa Necmettin.

Sağlığın yerinde, durmadan gezen,
Yengemiz kul köle, o biçim düzen,
Geçmiş olsun deyip, şiiri yazan,
Birisiyle başla , lafa Necmettin.


zekeriya duman