Erişti yine bir hazan mevsimi,
Fırtına esecek, başlayacak kar.
Kimi köşkte rahat, ağlıyor kimi,
Sokakta, evlerde üşüyenler var.

Güllerim başladı yaprak dökmeğe,
Sardunyam sarardı, bana mı küstü?
Fırınlar önünde yarım ekmeğe
Boynu bükük birçok çocuk üşüştü.

Gaz, elektrik, su, havaya zam var,
Ev kirası çoktan maaşı aştı.
Artık sormalıyız, nereye kadar?
Bizim maliyenin feleği şaştı.

Kimdir rahat eden ben sızlanırken,
Hangi derdi, bilmem kime dökeyim?
Bazısında hayat hep hızlanırken,
Sırtımdaki yükü nasıl çekeyim?

Kiminde yalılar, köşkler, gemiler,
Bir kısım insancık, halkın mazlumu.
Büyük çoğunluklar orta yol diler,
Bezdirdi zalimin çilesi, zulmu.

Artık yeter! Duyun bu isyanımı,
Sönen ocakları nasıl diyeyim?
Sağdan sola dönsem, hangi yanımı
Mutlu azınlığa tez bildireyim?

Hazanda üşürüm sanki kış gibi,
Yağsaydım sıcacık bir akış gibi.
Rahmetle bakışan bin bakış gibi,
Sarsaydım mazlumu anaç kuş gibi.

Gönlümün sızısı duyulsun artık,
Duyulsun sancısı duygularımın.
Ah! Ölmeden dense; "dünde bıraktık",
Sonu gelir hazan kaygılarımın...

Enver Özçağlayan
Fatih-İST.