Yok olup da bitti sözü namus saymak
Kendi siftah edince müşterisini komşuya yollamak


Şükür hep nefesti
ihlas yüklü gönülle kuşatılmışlığa
şefkat rüzgarlarını taşırdı
insanlara duyulan sevgilerin seli
ikramlarla buluşurdu garip gönüller
meydanlara çakallık değil hoşgörü hakimdi
gönül demiydi sunulan bir bardak çay
evde pişenden mutlaka olurdu komşuya pay
ya şimdi vay anam vay


gönüller hep
mutluluk türetirdi sokaklar temizlik timsali
ruhlarda dostluğun muhkem birikimi
evlerde gül kokulu aile bütünlüğü
ellerde nasır bereketli emekler
saygı ve sevgi yumağıydı büyükle ve küçükler
tıpatıp birdi düşünceler ayrılığın gölgesinin bile olmadığı
günün her anında
hürmet ve vefa beslerlerdi anne ve babaya karşı evlatlar
soğan ekmek veya zeytin ekmekle talim edilirdi
şikayet akıllarının köşesinden bile geçmezdi


güven ve vefa muhkem bir kaleydi
sorgu sual etmek şöyle dursun
akla bile gelmezdi en ufak bir kötülük
arkadaşlıklar hiç huysuz ve hasut değildi
nankörlük etmezdi yakınlık kurduğumuz
yani insanlarda kıskançlık ve fitnelik hiç olmazdı


zaman aldı götürdü ve bitirdi tüm güzellikleri
insanlık Kafdağı’nda
mevsimler bile şaşırıp çaldı nasibimizi
ne ar kaldı ne edep gizlilik çırçıplak
her tarafta betondan zibil
soluk bile alamaz çocuklar
düzenbazlıklar gizli kapılar arkasında
her anda kan kaybediyor mazlumlar


denizler bile kusuyor artık mikroplastik kirliliği
öfkeyi huy edindik bozup durduk dirliği
magandalarla doldu tabiat
tüm mazlumlar
ayakların altında zalimler baş tacı
fakire sırt dönülüyor her kes zengine eder biat
şehirler hizmet ediyor kirli emellere zulüm’ lükse harcı
doğru olan kim ve ne varsa
yalnızlığın ve yoksulluğun mahkumiyetinde
kimsenin niyeti belli değil kim kimi yakarsa


bilen varsa söylesin kimin eli kimin cebinde….



AZAP...(Kadri Atmaca) 17.09.2023