Uzak değil sanırım, senli yarınlar hemen şurada
Suskun olmayacak ağıtsı akşamlar
Gün batımlarında çaresizce ağlamayacak
En hüzünlü ve içli şarkılar
Sonbahar’da acımasızca çırpınmayacak
En güzel kavuşmalar

Yitirdim gülüşlerini, zaman öyle uzadı
Sen umut çıkmazlarında tutuklu
Ben ayrılıklar tünelinde tutsak !
Yetsin artık bu hasretimiz
Pembe düşler kurmak istiyorum
Mavi semaların altında
Ellerimde renkli balonları hayatın
Hangi masalın düşünü kuruyorum da
Mor pencerelerde pembe salkımlar

Bir kuru yaprak düştü sarı ağaçtan
Yalnızlıklar, hüzünler yer etti yüreğimde
Bir kördüğüm çözemediğim hayli zamandan
Hazan çiçekleri açıyor saçlarımın her telinde
Karanlıklar basıyor işte yine akşamlarıma
Karlı bir kış akşamıydı aldılar seni benden
Mevsimsiz çiçekler gibi soldurdular seni
Bir perşembe akşamıydı gidişin, hiç unutmam

Ayrılık duvarlarına çivilediler gözlerimi
Senin ve benim aynı anda
Yarım kaldı dudaklarımda umut şarkılarım
En dayanılmaz kahırları yüklediler omuzlarıma
Ve... gözlerinde yaşlarla gidişinle
Alışamadım hala bu yokluğuna
Yetim kaldı en tutkulu sevdam !
Giderken o bakışında kaldı gözlerim düğüm düğüm !

Sensiz dalamıyorum uykulara
Sensizliğin ; akşam karanlığında
Ve çatlak duvarlar ki gizli hıçkırıklarda
Sensiz olamam derken anılarına sığınıp
Ağlamak varmış
İşte güneş batmakta
Sensiz bir akşam daha olmakta

Uzamasa artık bu dayanılmaz yokluğun
Ya da vuslat şarkılarını bestelesek
Gecikmiş gelememiş bebeklerin saçlarına
Ve mor bereli çocukların hasretiyle
Kavrulur uyurdum yine bu gece

Günay Koçak

16. / 9. / 2023