Yolcu, yolun bizim il’e çıkarsa,
Ve ayak basarsan, o ıssız yurda.
Eğer isteklerim, seni sıkarsa,
Gel bana kulak ver, azıcık dur da.

Bak sana ne derim, neler söylerim,
Belki dinleyince, haklı bulursun.
Dertlerimi bir bir, eler söylerim,
Derdime ortak ol, mutlu olursun..

Şu sol tarafımda, kalp diye duran,
O aslında yalnız, bir köz yığını.
Bazende göğsüme, gam ile vuran,
Bilmezsin, ne kadar çırpındığını…

Harap oldu yurdum, tarumar oldu,
Evimiz, barkımız, tutuştu yandı.
Bağımız içinde, bir gonca soldu,
Sol yanı delikti, her taraf kandı…

İstemsizce, yolum köye çevrildi,
Duydum ki, bir sabah ölmüş kardeşim.
Bir ıssız mezara, düştü devrildi,
O gündür, bu gündür, sönmez ateşim.

O ölüp gidince, ben düştüm zara,
Bilmedim, hayattan sıkıldığını.
Var git yolcu uğra, bak o mezara,
Görürsün, nereye yıkıldığını…

El çekti dünyadan, ahrete gitti,
İnançlı biriydi, müslümandı O.
Ve dünya çilesi, böylece bitti,
Henüz yirmisinde, bir civandı O…