Unutamıyorum
Unutamıyorum içimde kanayan yarasın
Her ne yöne baksam
Mazim ağlar orada
Her köşede sanki senden bir anı
Dokunsam kül olacak...uçuşacak göklere
Bazen sesin geliyor
Nefesin soluyor köşelerde
Hayal mi, rüya mı... uyuyor mazim
Koşmak istiyorum sokaklarda çocukça yine
Çocukluğuma dönmek yaşamak için
Unutmak istiyorum acıları, kendimi, şarkıları

Ne zormuş meğer uzağında olmak
Ya anılarla dolu bu evde yaşamak
Bak pencerede senin çiçeklerin
Hepside sensiz hüzünlü solgun
Gecelerin yalnızlığı ve korkularım
Hepsinden de beter !
Her duvarda korkutucu hayaller
Karanlıklara prangalı tutsak benim şimdi
Rabbim ! neden olmuyor sabahlar
Beklediğim yolcu nerede, nasıl gelecek

Seni gece karanlıklarının isinde, kıpkızıl ışıklarda
Ümitleri, prangalanmış masum gözlerinde yitirdim
Duygularımı karanlık ve izbe sokaklarda
Sevinçlerimi unutamadığım babamın nefesinde
Tükettim
Sevgimi, uzaklardan gelen mektuplarda
Sevgisizliği yalnızlığımda yaşadım gittiğinde
Çareyi Ah...isminin ahenklerinde aradım
Çaresizliği, nasıl yaşadım acı sözlerinde
Ben neyi hak ettim, neyi etmedim !
Bilemedim bilemedim Ah... !

Günay Koçak

Eylül . 9. 2023