“- “geldi de ğaldı” deyvidiler
“gedemedi” demediler
getmediğini, gedemediğini
gedemeyeceğini bilmediler
bilemediler Ismayılın getmek istemediğini
benden başka.. hiş kimseler
adımın Anşadudu olduğunu bildiğim gibi
biliyodum her şeycikleri ben
bitecik ben
neden!
.
neden olcak
yoğudu gedeceği bi yeri
getmeye ğönlü
içini mi dökdü
dökmedi
vallahi-billahi
emme bizim köydeğinner ğibi
yoğudu köyü
bekleyeni..
o(ğ)lu ğızı
garısı-marısı
evi..
düzeni-gazanı
marağ edeni
kimsesi;
hiş kimsesi
hiş kimsesi yoğudu,
işin aslı o getmemeye ğeldi
yoğut da toprak çekdi
zahır öl(e)ce(ği)ni biliyodu
bekleyeni olmamış ki zati
derdini deyviremedi asla
durduk yerde “garip” deller mi adama
.
bana ğalı(r)sa o neye ğeldiğini biliyorudu
yoğut da gader belki
burası; bu köy, bizim köy..onun köyüydü
burası onun atayurdu
boba ocağı
toprağı..
hinci mezeri,
bi de Avildenin çarşağından bi mezer daşı
bir de benim gibi boşa geçen ömrü..
Ismayıl bizim, bizim köylü..
hepiciğimiz gibi bu köyün i(n)sanıydı
onu bağrına basmadı mı
gucuklamadı mı bütün köylü”
.

“Allah gani gani rahmet eylesin
nur içinde gönendirsin
dünyaya garip geldi
yitik yaşadı, garip getdi
öte tarafda garip gomasın ga(y)ri
mekanı Cennet ossun
toprağı bol.. gabiri nurunan dolsun”
.
“ışıklar içinde uyusun” deyenner de oldu
ne demeğise
kime ne
o hinci köyün goynunda uyuyoru..
.
sırtlarını isdedim, yudum godum
merescisi ğeli(r)se verelim deye sordum
“-hiş bişiyini ellemedim
mezer gazannara ben kendimden merdim
soykalarını dürdüm bohçaya ğodum”
yeğeni Alicik getirdi ğodu
cebinde bi dünkü nekdup
başka da bişiy yoğudu
ha iki bozukluk,
yüzzükcüler ne zaman ğeli(r)se o zaman
gulp godurup
boynuma asacan
.
“gara perde indi iki gözüme
doya doya bakamadım yüzüne
nüzüller mi endi iki dizine
getdin de, köye gelemedin Ismayıl
geldin de goyup gedemedin Ismayıl”
.

“-eyi gari yeter et len çocuk! bitir gari va!-
!
“bitti bitti”