evden çıkarken
kapı eşiği uğurlar kendimi
unutma der çıkarken
tembih eder akşama geç kalma
o olmasa unutacağım evin yolunu
köşedeki bizim meyhaneye
arada bir takılırım
oturunca bir masaya
kendim ve ben çok sohbetler ederiz
dert ortağı gibiyiz ikimiz
evin kapısını bekleyenim açsın
evine hoş geldin desin
eve ışık saçan gülüşü olsun
derim kendime
adaletli olmalı insan
her zaman
af edersin geç kaldım demeliyim
kapıyı açanıma
hayat böylesi işte
hiç ummazdım fark edemedim
bana kapıyı açan yalnızlıkmış
bir de öptü kapı eşiğinde
bir sarıldı şaşırdım

işte böyle
yalancı bahar evin halleri
hüzzam şarkıları eski plaktan
bazen çılgın fikirler üretir
eskici geçerken sokaktan
yalnızlığı vermek gelir aklıma
her şeye rağmen evimi seviyorum
sessizlik sarsada sarmaşık gibi odaları
bende durmalı
istemem gitmesin hayat
evin duvarlarından
dayanamam boyun büken çiçeklere
hepsini sevgi ile bir bir sularım
sorarsan beni
boğazına kadar efkara batmış
plaklarda dönen esmer bir akşamım

sevgi kuş gibi
gelip konsa yüreğime ısınsam
serçe gibi çırpınsa yüreğim
göğüs kafesinde
varlığını hissetsem
mutlu kollara kendimi atsam
boğulsam diyorum sevgi selinde
komşular duymaz
kahkaha atmayınca evim
anahtar çıkarmadan
bazen evin ziline basarım
kim o demez koskoca ev
ayak sesinden beni tanır
bende kendime gülerim

ateş ateşle söner
düşüne düşüne
bana alıştı evim
eşikten adım atar atmaz gülümser dudağım
hayat kayıp gitmesin avuçlardan
koşarım arkasından sıkıntı yok yokta
temiz havlu hep aranır
çamaşır yıkanmalı
zaman hiç yetmez saatler kaçıp gider
mum gibi eriyor günler
yemek işi hep sorun
ya temizlik
şu ütü en kötüsü
bazen unuturum
duvarda asılı kalır
bir cananın gülüşü ...

hilmi arsoy - tekirdağ 9.9.23