"Bilmezdim,
böyle yakacağını sevginin,
ve yanacağını ruhumun.
Düşünmez,
düşlemezdim bile,
nasıl oldu,
neden,
niçin,
anlam veresem de,
düştüm,
karşılıksız sevginin peşine.
Bilmezdim,
"bed"li duaların tesirini,
ve böyle yakın-uzaklara,
gönül vereceğimi.
Bir adım kadar yakın,
bir ülke kadar uzak.
Bilmezdim,
kilitli kapılarımın esiri,
ilk adımların,
daimi özürlüsü olduğumu.
Bilmezdim,
İçimde ki deliyle,
dışımda ki efendinin anlaşacağını,
aklımın ilk defa,
benden habersiz birinin hayallerinden,
bir ütopya ile beni boğacağını.
Bilmezdim,
kurtarıcımın,
aynı anda ölüm meleğim olacağını.
Bilmezdim,
aklıma mukayet olamayacağımı,
gündüz uyanıkken,
görülen rüyaları bilmezdim.
Şimdi beynimde,
benden izinsiz kurgulanan cennette,
biraz nazım gibiyim,
çokça atsız.
Bilmezdim,
şiirlerin ilhamının,
yaşanmışlıklardan geldiğini.
"geri gelen mektup"
şiirinin verdiği,
muazzam acıyı hissediyorum,
atsızla.
"Hasret" şiirinin,
"aramızda yüzyıllık zaman, yol yüz yıllık" dediği,
son satırını yaşıyorum,
Nazım’la.
Bilmezdim,
"bed"li duaların tesirini,
ve böyle yakın-uzaklara,
gönül vereceğimi.
Düşünmez,
düşlemezdim bile,
düştüm karşılıksız sevginin peşine.
Bir adım kadar yakın,
bir ülke kadar uzak...
__şairşizofren__