Bu aşkın hüsranı boyumu aştı
Dilim sustu artık kalbimse taştı
Gönlüme dermansız bir dert yazıldı
Ölüm uykusundan uyan yüreğim

Acılarım benim yoldaşım olur
Geceler yegâne sırdaşım olur
Karanlık sokaklar arkadaş olur
Ölüm uykusundan uyan yüreğim

Kaç baharda çiçeklendim kurudum
Sam yelinde düştüm yere savruldum
Yâr elinde ateşlerde kavruldum
Ölüm uykusundan uyan yüreğim

Güvenme tutunduğun dal kırılır
Adım atsan çöker yerler yarılır
Yâr diye sarıldığın bir gün darılır
Ölüm uykusundan uyan yüreğim

Dağlar kadar efkar birikti serde
İnan kalmayacak bu ahım yerde
Vurulursun elbet günün birinde
Ölüm uykusundan uyan yüreğim

Pamuklara sarıp yârim bilmişim
El üstünde tutup gönül vermişim
Ömrümü yoluna kilim etmişim
Ölüm uykusundan uyan yüreğim

Bak yine kaldım kendimle baş başa
Vurulmam bir daha bir kara kaşa
Değmezsin inan ki döktüğüm yaşa
Ölüm uykusundan uyan yüreğim

Siyahıma karıştırma beyazı
Yalnızlık belli ki alnımda yazı
İçinde bitmeyecek bu büyük sızı
Ölüm uykusundan uyan yüreğim