Yağmur kokan bir sabaha karşı
Eylül sancıları sardı evrenimi
Gül koklamak için bahçelere çıkarken
Eylül gazelleri uçuştu saçlarımda
Geride kalan dikenlerdi ellerimdeki
Gözlerimde nemiydi Eylülün ateşten
Ağaçlar hicranla ağladı bu mevsim
Saçaklardaki kuşlar hüznü ötüştü

Maziye döndüm bu gün
Eylülleri düşündüm
İçimde hicran şarkım
Ne çok da üzülmüşüm
Mazime bir göz attım
Bahçelere sığmayan çocukluğumuz
Elinde plakları şarkı çalan babamız
Ne mutluydu evimiz
O uzak Eylüllerde

Sütçü akşam dönerdi çıngırakları ile
Seslenirdi kuzular, koyunları birde
Bir mavi sis sarardı, akşam ufukları
Sobalar kurulurdu, mazideki akşamlara
Hazırlıklar sürerken bir okul zamanına
Solan erik dallarına tünerdi
Sonbahar’ın kuşları

Şimdi acı veriyor eskiye dönüp baksam
Her köşedeki anı, bana seni veriyor
Ah o eski Eylüller, şimdi nerededirler
Yapayalnız ve kimsesiz
Gelir şimdi Eylül’ler
Korku verir yalnızlığımda
Hicranlıdır geceler
Bir ateştir yanar o uzak hatıramda
Yıldızların savrulduğu
Şimdi ise yüreğimdeki ocak
Alev alev yanan, ne zaman
Sükun bulacak... hangi mevsimde

Bir Eylül daha yaşatır bana
Mazimdeki dünleri
İşte o zaman ararım hep arar
Kahkaha dolu günleri
Ağaçlara çizdiğim resimleri
Yüreğime perçinlediğim dostları
Rengarenk kalemlerimi
Akşam dönüşü karşılanışımı
Kapımda ; annemin, ninemin ve daha nicelerinin
Gülen yüzleri ile
En sevdiklerimle içtiğim çayım
Eylül akşamları hatıraları ileyim

Eylül
Bir anı daha gözümde canlanırken
Duvarıma, pencereme resmini çiz
Fırçalarla tuvallere o günleri çiz
Yaz kalemim durma da
Bana hatıraları yaz unutturma
Eylül şarkısını yaz, bu mevsime
Bir gül dür içimde solan şimdi
Bırak gözyaşım aksın seninle
Eylül yağmurlarına karışsın
Serinletir belki içimin korlarını

Günay Koçak

02. / 09. / 2023