Bir kalbim varmış
Öğrendim sayende
Seni görünce
Pır pır ederdi.
Kafesteki kuş gibi.
Uçmak sonsuz maviliklere
Taklalar atarak
Varıp konmak dalına.
Bir yuva kurmak orda.
Güneşin ilk ışıklarıyla
Bakmak gözlerine.

Bir kalbim varmış
Öğrendim sayende.
Nasıl tuz buz edildiğini?
Nasıl param parça olduğunu ?
Nasıl acısının dinmediğini?
Hiç bir şeyin teselli edemediğini.
Gece isyanını,
Gündüz feryadını duydum.
Nasıl kurudu bağım?
Nasıl kurudu gülüm?
Yıktığın yerdeyim
Yaralar içinde..

Bir kalbim varmış.
Öğrendim sayende.
Söküp atsam olmuyor
Taşıyorum sızlıyor.
Yüzümse gülmüyor
Nasıl bir çileyse dolmuyor
Yeter yüksün, yükün çekilmiyor
Dur diyorum durmuyor.
Unutmak istedim
kaçmak kendimden
Senden seni seven gönlümde
Olmuyor işte ..olmuyor

Aşık Şenol derki
Bir kalbim vardı...
Yok artık sayende..
Kilitli kapıları
Yıkık duvarları
Paslandı anahtarı açmıyor
Üstüme çöktü karardı dünya
Bir kalbim vardı...
Yok artık sayende..