İSMAİL AYDOĞAN VEFAT
(Ruhu için El fatiha)

Bir ocak doksan iki, bir kış günü
Şenlendi dünyamız, o doğdu çünkü
Lütfedip Rabbı’miz, güldürdü yüzü
Genç yaşta göçtü, İsmail Aydoğan..

Faydasız bir işe kafa yormazdı.
Doğru yoldan ölse asla şaşmazdı.
Yalan, dolan bilmez kuyu kazmazdı.
Kaydı dünyadan, İsmail Aydoğan ..

Dinlerdi hep anne, baba sözünü
Kimseye asmazdı gülen yüzünü
Korurdu hep milli, dini özünü
Rabb’ine koştu, İsmail Aydoğan..

Deli çaylar gibi akıp coşarken,
Deli dolu biri dağlar aşarken,
Daha yolun başı hayal kurarken,
Yıldız dı kaydı, İsmail Aydoğan ..

Taze bir fidandı gonca gül gibi,
Erken aldı ecel soldu dün gibi
Anne-baba ağlar gözler sel gibi
Dua’ya muhtaç, İsmail Aydoğan ..

İş için gittiği, yaktı İstanbul.
Neler çekti o an bilinmez meçhul.
Hastane Farabi de soldu o gül.
Yandı yürekler, İsmail Aydoğan ..

Şubat yirmi iki, ikibin onyedi
Beyhude dolaştık güçler yetmedi.
Faydasız her şey, Doktorlar acizdi
Sessizce göçtü, İsmail Aydoğan..

Abi Abdürrahim bağrı yanıyor.
Eş dost akrabalar kara bağlıyor.
Nafile beyhude giden gelmiyor.
Üzdü herkesi, İsmail Aydoğan ..

Yolcudur akıyor hayat ırmağı
Genç ihtiyar demez alır aşağı
Acılar bırakır hep dolmaz kucağı
Unutmayın der, İsmail Aydoğan ...

Ahmed-i işte bu, hali dünyanın
Elden uçar gider, varmı kalanın
Dua ya muhtaçlar, binler yatanın
Hakk’a kavuştu, İsmail Aydoğan...

Ahmet Ali Canbaz 2023