Rüzgâr esiyordu inceden,
Şarkı mı söylüyordu,
Haber mi veriyordu,
Dağların tâ ötesinden?
"Hayırdır hayırdır" derler atalar,
Sadece kulağım çınlar...

Gökte bulutlar geziyordu,
Ortalık geceydi,
Yıldızlar sönmüş,
Ay bile gizlenmişti,
Sadece bulutlar, ağlıyordu.
"Hayırdır hayırdır" derler atalar,
Sadece kulağım çınlar...

Ağaçlar yaprağını dökmüştü,
Islanmıştı topraklar,
Islanmıştı hep yuvalar,
Ve ağaçlar sessiz sessiz,
Yapraklar, sanki küsmüştü.
"Hayırdır hayırdır" derler atalar,
Sadece kulağım çınlar...

Yollar, sanki ihtiyarlamış,
İstemiyor hiçbir ayağı,
İstemiyor kimseyle dost olmayı,
Onu dostlar yaralamış.
"Hayırdır hayırdır" derler atalar,
Sadece kulağım çınlar...

Gözlerim parıldadı birden,
Tâ uzaktan görünüyordu,
Bacalardan çıkan duman,
Yükseklere doğru...
Ve ay yeniden doğuyordu,
Baktım, arkamda bir gölge,
Hiç ayrılmaz, hep benimle,
Her zaman sessiz sessiz,
Beni takip ediyordu.
"Hayırdır hayırdır" derler atalar,
Eşrefî’nin kulak çınlar.

EKREM GÜRER (1981 ANKARA)