Kardığım kadar yüce dağları
Ağlak sesler duydum ulaşması
Ne mümkün acıların nabzını tuttum
Uyku vaktime sırt döndüm
Umudun meclisinde annemin yüreğinde sektim:
Kor heceler gibi
Kör dalgalar aşarken boyumu
Anne, anne diye inlediğim
Tapındığım yüce Dergâhın
Aciz bir neferiydim de dualarımın
Durduk yere hüzünlenmedim
Gitmesin diye yeter ki gitmesin benden
Kül renginde gecenin
Beti benzi de atmış iken kardığım kelimelerin.

Kaynayandı yüreğim
Kepaze olmuş hecelerin değil
Mıntıkamda saklı gizimle hemhal
Gaipten gelen coşkuma destek çıktığı kadar ahvalim
Evhamlı mizacım yetemediğim
Umarsızlığımla dağlar aştığım
Gözüm nasıl ki yoktu malında mülkünde yerkürenin
Adağımla büyüdüm ben
Ar bildiğim sevgime sürülmezken de tek leke.

Acının eşiğinde
Anne ikliminde kokan her çiçek
Nasıl ki annemi taşıyordu sırtında umut
Bekası ömrün
Bakaya kalan dünümün de izinde
Kendimden de geçtim geçeli
Kendim olmayı asla ertelemedim
Bozulan kimyasında insanların
Zaruri bildiğimdi iman gücü
Gücüme güç katan Rabbime duyduğum şükrü
De katlayan her yeni gün
Varsın olsun içimdeki ses kördüğüm.

Aymazlığında gölgelerin
Başım dik yüreğim serin
Adanmışlığım sevgiye
Serencamında bilinmezin
Küt küt atan yüreğim
Tayin ettiği her umut
Tefrikası adeta şanlı mazimde kanat
Açtığım bir uçurum bir minval
Bir buluttan diğerine seken kuşlar gibi
Cıngılında şiirin
Oynayan çalgı çengi
İhtimamla sevdiğim annemin şefkatine
Sür-git palazlanan yüreğin de akıbetinde
Asılı bir sancak adeta
Kalemimse asası evrenin
Azıkta saklı her hayalden
Sızdım sızalı
Acının başşehri gecelere tutuklu kaldım kalalı
Sabahı beklediğim dört gözle
Şeşi beş gören bir rengin akı
Alnımda saklı riayet ettiğim yazgı.

Ederim şiirdi mademki
Matemin yatağında çırpınan bir balık gibi
Sudan çıkmış yağız sözcüklerin rahmeti
Ön sözümle öz verimle
Ölümü erteleyen sevginin de tükenmediği
O lehçe o aksan ki
Hayallerim ve dualarım sevdalı bir Ümmetin rahmeti
Bahşedene baş koyduğum…