Bir gün çok rahatsızlandım ve hastanenin yolunu tuttum. Öyle kalabalıktı ki hastane bana sıra gelene kadar ben sancıdan ölecek gbi idi. Bir banka oturdum. Tanıdıklarım vardı ama kimseyi rahatsız etmek ve kimsenin de hakkını gasp etmek istemiyordum. Hani derler ya "kendine yapılmasını istemediğini sen başkasına yapma" Bu sözü her zaman örnek almışımdır kendime.

Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama sancı artık yürümeme engel oluyor ve gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı. Bir ses ile irkildim. " Abla neyiniz var. Çok acı çekiyorsunuz sanırım" Evet dedim ve yeniden ellerim ile karnımı tuttum önüme baktım. Bir kaç dakika sonra bana seslenen kişi yanında bir hemşire ile geldi. Beni aldılar ve müşahede odasına götürdüler. Orada bir doktor vardı. Doktor uzanın dedi hemen muayene etti ve filim için gönderdi acil olarak yazdı hemen filimler çekildi. ve doktor teşhisi koydu. Bir iğne yaptı ve hastaneye yatırdı. İki gece kaldım hastanede.

Kendime geldiğimde eşim yanımda idi ona da haber vermişlerdi. Doktor ve hemşire yanımda ve gülümsüyorlardı. Ama beni oraya getiren kişi yoktu. Doktora sordum . Beni size getiren kişi kimdi doktor bey. O mu Ahmet beyi Çok sevdiğim bir arkadaşımız . Şimdi gelir. Ve biraz sonra geldiğinde elinde bir buket çiçek kolonya ile içeri gördü. Tanımıyordum kendisini.

Geçmiş olsun dedi ve ben teşekkür ediyordum. Çok özür dilerim ama sizin ile tanışıyor muyuz? Hatırlamadınız mı abla hani işyerinizde veznede bir olay yaşamış ve sizde çıkartıp bana eksik olan paramın üstünü tamamlayıp beni zor durumdan kurtarmıştınız. Ben o kişiyim. Ban o gün yaptığınız iyiliği nasıl unuturum. Beni büyük bir utançtan kurtarmıştınız. Evet, bu olay olalı yaklaşık iki buçuk, üç yıl oluyordu. Ama o kişi biraz düşkün gibi idi. Şimdi burada.

Size söylemedim ama ben o zaman öğrenci idim. son senem idi. Okulumu bitirdim burada işe girdim. Bir yıl bitti işe başlayalı. Sizi ziyarete geldim iki defa ama yerinizde bulamadım izinli imişsiniz ikisinde de, şimdi burada karşılaştım ve inanın çok mutlu oldum ama o durumda da görünce çok üzüldüm.

Evet benim unuttuğum ama onun unutmadığı çok küçük bir iyilik yapmıştım o genç delikanlıya ve şimdi o yaptığım küçücük iyilik benim önüme çıkmıştı.

Bizler ne olursa olsun insanlığımızı kaybetmeyelim yeter ki.

Şiiriniz beni o günlere götürdü. Teşekkür ediyorum. Kutluyorum kaleminizi ve sevgiler yüreğinize