Ben kaderimin kalemini_
size verdim babam.
Ben onu hiç sevmemiştim.
O’da beni hiç sevmemişti zaten.
Bir evde iki yabancı gibiydik.
Gitti gelmedi geldi güldürmedi.
Bir sofra’da beraber yemek bile yemedik.
Ne zaman eve gelse üzdü.
Çok üzüldüm babam.

Bu’da böyle bitti babam.
İnceldiği yerden koptu kıyamet.
Bir deli gömleği giydirmediği kaldı.
Çok istedi fakat Başaramadı.
Yaptırdığı büyüler’de tutmadı.
Beni var eden Allah korudu.
Benim bu hayatta sığındığım tek liman.
Benim bu hayatta_
Allah’tan başka kimsem olmadı babam.

Yoruldum artık babam.
Kime güvendiysem ağlattı.
Ve elimi kime uzattıysam canımı acıttı.
Artık kime güveneceğimi’de şaşırdım.
Keşke erkek doğsaydım’da_
benimde anam babam olsaydı.
Kim verecek bana kaybettiğim güvenci.
Ben artık kimseye’de güvenemem babam.


Kırıldı kolum kanadım babam.
Hangi yönüme baksam çıkmaz sokak.
Gitsem gidemem kalsam kalamam.
Bir yanım durma diyor bir yanım dur.
Tutuklu gibi kaldım dört duvar arasında.
Onlar bana bakar ben onlara.
Ne derdimi alırlar ne’de derman olurlar.
Bu dert beni öldürür babam.

Çok üşüyorum babam.
Buz tutmuş san’ki yüreğimi.
Bir sıcak yuvam bile olmadı bu hayatta.
Akşam başımı koyduğum_
yastığım bile diken oluyor bazen.
Emeklerim’de boşa gidiyor.
Hep boşa kürek_
sallamaktan çok yoruldum.
Geçmişimi unutsam geleceğim yok.
Ben geleceğimi kaybettim babam.

Çocukluğum yok babam.
Benim bayram’larım bile olmuyor.
Ne zaman mübarek bir gün olsa.
Bir köşeye sıkışır sessiz sessiz ağlarım.
Benim’de anam olsa.
Benim’de babam olsa.
Ne derdim olur ne kederim derim.
Oracıkta bükülür uyur kalırım babam.

Güneşim artık doğmuyor babam.
Her yer zifiri karanlık.
Hayaller yitik umutlar zaten yok.
Yaralı bir kuş gibi.
Can çekişlerim’le çırpınıyorum.
Güvendiğim dağlarıma karlar yağıyor.
Kan damlıyor yüreğime babam.

Yazan Samsunlu garip yolcu🥀
23/08/2023✍️