Kaçamaz insan rahmetten hundan
Tabiat gel diyor çağırıyor
Çek elini şüpheden tasadan
Hasretin gizli yüzüm oluyor
Kaderle söyleştiğini kimse bilmiyor


İnsan gerçeğin uzağına düşmüş
Bahar dal vermiş konuşur
Bir çiçek inat etmiş küsmüş
Türkülere yoldaş olmuş söyleşir
Dua dua üstüne erişir


Tren garlarına bıraktığım aşk
Çaresizliğin dibi kavuşulmayan anlar
Mevsimler başlar biterdi yandı köşk
Tutuşturur gönlünü geçmiş parlar
Sakallı çocuklar çocuk ruhlular


Toprak nasıl çağırıyor görmüyormusun
Bana değil diyen gafil nefis
Kendini tende eşyasa unutuyorsun
Düştüğün bu kuyudan çıkamazsın ipsiz
Elsiz ayaksız kalırsın sahipsiz


Bu kitaplar bittiğinde göreceksin beni
Anlamadın diye bir dert kalmayacak
Borçlar faturalar bilki ödendi
Cezbedecek seni senden alacak
Bölsende kendini sesin sese çarpacak


İsimler sıfatlar cümleyle yakarış
Tövbeyle birlikte alınır en iyi yol
Kaçıncı defa düştü Roma ver alkış
Kaybımıza ağlayamadık sarmaz bir kol
Teli kopmuş sazı benim için çal


Biter yollar acıyı kanıksadığında
Kaçış nereye oyalanma renkli dünyalar
Başlar yollar rüyalara uyandığında
Donmuş resimlerine düşlerin dolar
En nadide anların duruşu solar