Kahreden o acı diliyle
Serili verdim
Gönlümün sofrasının tam ortasına
İsyan ve sitemleri kavurdu umutlarımı
Sedasının rüzgarı sürükleyişte götürür içimi
Kahreden o acı diliyle

İçim içime sığmaz mütemadi isyanlarda
Bıçak gibi çok keskin girmişti bağrıma
İşte o anda
Gülşen’imde kurudu bin bir umutlu çiçek
Cehennem gibi sarınca soluğumu o kavurucu sıcak
O andı çöküşüm irkilerek
Kahreden o acı diliyle

Tüm mekanlarımı sarınca bir zelzele
Can evinden vurulmuş
Kopup gitti ömrün ipleri tek tek dökülerek

Çıkmaz bir sokak gibi çaresizim
Iç avlusunda beni bekliyordu yine o firak
Kızgın bir boğa gibiydim
Burnumdan geliyordu tüm hayallerim
Kahreden o acı diliyle

Bir alev-i hüsran doğurmuştu beklentilerim
Gecenin koynunda hüzünlerle buluşup
Yalnızlığıma mı
yoksa emeklerime mi yanayım
Boğazımda kadar çöreklenmişti
O zifiri karanlık
Tüm umutları yüzüne kapalı bir adamdım artık
Bölük pörçüktü şimdi tüm yaşantım
Paramparça bir kalpte cabası
Kahreden o acı diliyle

Tüm beklentilerim sarsılıyor
Tıpkı bir deprem gibi devrilerek
Çocuk ruhumun gözlerinde
Anormal bir korku iç çekiyor
Sesiz sessiz göz yaşlarını silerek…


AZAP...(Kadri Atmaca) 20.08.2023